Η πνευμονία είναι μια φλεγμονή σε έναν ή και στους δύο πνεύμονες. Μπορεί να προκληθεί από βακτηρίδια, ιούς ή μύκητες. Η βακτηριακή είναι ο συνηθέστερος τύπος στους ενήλικες. Προκαλεί φλεγμονή στις κυψελίδες των πνευμόνων, εκεί δηλαδή όπου γίνεται η ανταλλαγή των αερίων του αίματος. Οι κυψελίδες γεμίζουν με υγρό ή πύον, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή.
Συμπτώματα πνευμονίας
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια έως απειλητικά για τη ζωή. Τα πιο συνηθισμένα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Βήχας που μπορεί να προκαλέσει φλέγμα (βλέννα)
- Πυρετό
- Εφίδρωση
- Ρίγη
- Δυσκολία στην αναπνοή
- Πόνο στο στήθος
Άλλα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με την αιτία και τη σοβαρότητα της λοίμωξης, καθώς και την ηλικία και τη γενική υγεία του ασθενή.
Συμπτώματα από αιτίες
- Η ιογενής πνευμονία μπορεί να ξεκινήσει με συμπτώματα που μοιάζουν με τη γρίπη. Μπορεί να εμφανιστεί υψηλός πυρετός μετά από 12-36 ώρες.
- Η βακτηριακή πνευμονία μπορεί να προκαλέσει πυρετό πολύ υψηλό μαζί με εφίδρωση, μελανά χείλη -νύχια και σύγχυση.
Συμπτώματα κατά ηλικία
- Τα βρέφη μπορεί να κάνουν εμετό, να μην έχουν ενέργεια ή να έχουν πρόβλημα με το να πίνουν ή να τρώνε.
- Τα παιδιά κάτω των 5 ετών μπορεί να έχουν γρήγορη αναπνοή.
- Οι ηλικιωμένοι μπορεί να έχουν χαμηλότερη από την κανονική θερμοκρασία σώματος.
Τύποι και Αιτίες
Βακτηριακή πνευμονία: Η συνηθέστερη αιτία είναι ο στρεπτόκοκκος . Η πνευμονία από αιμόφιλο της ινφλουέντζας και ο σταφυλόκοκκος ενοχοποιούνται συχνά.
Ιογενής πνευμονία: Οι αναπνευστικοί ιοί είναι συχνά η αιτία, ειδικά σε μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Η ιική πνευμονία συνήθως δεν είναι σοβαρή και διαρκεί για μικρότερο χρόνο από τη βακτηριακή πνευμονία.
Μυκοπλασμική πνευμονία: Είναι συνηθέστερη σε μεγαλύτερα παιδιά και νεαρούς ενήλικες.
Μυκητιασική πνευμονία: Μύκητες από χώμα ή περιττώματα πουλιών μπορεί να προκαλέσουν πνευμονία σε άτομα που εισπνέουν μεγάλες ποσότητες. Μπορούν επίσης να προκαλέσουν σε άτομα με χρόνια ασθένεια ή εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Ένα είδος μυκητιακής πνευμονίας ονομάζεται πνευμονία Pneumocystis Carinii (PCP). Η κατάσταση αυτή επηρεάζει γενικά τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως αυτά με AIDS . Στην πραγματικότητα, το PCP μπορεί να είναι ένα από τα πρώτα σημάδια μόλυνσης από AIDS.
Είναι Μεταδοτική;
Τα περισσότερα είδη πνευμονίας είναι μεταδοτικά.
Τόσο η ιογενής όσο και η βακτηριακή μπορούν να εξαπλωθούν σε άλλους με εισπνοή αερομεταφερόμενων σταγονιδίων από φτάρνισμα ή βήχα. Αλλά ενώ μπορείτε να μολυνθείτε από μυκητιασική πνευμονία από το περιβάλλον, δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο.
Ποιος κινδυνεύει;
- Τα βρέφη από τη γέννηση μέχρι την ηλικία των 2 ετών και άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω
που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάποσης (πνευμονία από εισρόφηση) - Άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγω ασθένειας ή χρήσης φαρμάκων όπως στεροειδή ή ορισμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα
- Καπνιστές, χρήστες ναρκωτικών ή υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
- Άτομα με ορισμένες χρόνιες παθήσεις όπως το άσθμα, η κυστική ίνωση, ο διαβήτης ή η καρδιακή ανεπάρκεια
Πρόληψη
- Η διατήρηση της φυσικής άμυνας του οργανισμού (ανάπαυση- θρέψη)
- Χορήγηση εμβολίου γρίπης και πνευμονιόκοκκου σε άτομα υψηλού κινδύνου
- Τα χειρουργημένα άτομα να αλλάζουν θέση συχνά, να παίρνουν βαθιές εισπνοές, να βήχουν και να αποβάλλουν τις εκκρίσεις
- Προσοχή στο τάισμα παιδιών, ηλικιωμένων και βαριά αρρώστων για πρόληψη από εισρόφηση
Θεραπεία
Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τον τύπο, πόσο σοβαρή είναι και τη γενική υγεία του ασθενή
Συντηρητική θεραπεία
Αντιβιοτικά, αντιικά και αντιμυκητιασικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία, ανάλογα την αιτία της πάθησης. Οι περισσότερες περιπτώσεις βακτηριακής πνευμονίας μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι με αντιβιοτικά από το στόμα και οι περισσότεροι ανταποκρίνονται σε μία έως τρεις ημέρες . Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να συστήσει φάρμακα για να ανακουφίσει τον πόνο και τον πυρετό.
Αρχική θεραπεία
- Λήψη των φαρμάκων
- Ξεκούραση
- Πίνετε άφθονα νερά
- Νοσηλεία σε νοσοκομείο
Εάν τα συμπτώματά σας είναι πολύ σοβαρά ή έχετε άλλα προβλήματα υγείας, ίσως χρειαστεί να νοσηλευτείτε. Στο νοσοκομείο, οι γιατροί μπορούν να παρακολουθούν τον καρδιακό ρυθμό, τη θερμοκρασία και την αναπνοή.
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:
- Ενδοφλέβια αντιβιοτικά
- Αναπνευστική θεραπεία
- Οξυγονοθεραπεία
