Σε μια μελέτη που σχεδιάστηκε για να κατανοήσει καλύτερα τον αιφνίδιο θάνατο σε μικρά παιδιά, οι οποίοι συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι ερευνητές εντόπισαν σύντομες κρίσεις που συνοδεύονται από μυϊκούς σπασμούς ως πιθανή αιτία.
Αιφνίδιο θάνατο – ΣΑΘΒ
Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι πάνω από 3.000 οικογένειες κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδί απροσδόκητα και χωρίς εξήγηση. Τα περισσότερα είναι βρέφη, αυτό που αναφέρεται ως σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου – ΣΑΘΒ ή SIDS, αλλά τουλάχιστον 400 περιπτώσεις αφορούν παιδιά ηλικίας 1 ετών και άνω, που ονομάζεται ξαφνικός ανεξήγητος θάνατος σε παιδιά (SUDC). Πάνω από τα μισά από αυτά τα παιδιά είναι νήπια, μεταξύ 1 και 3 ετών.
Τα ευρήματα της μελέτης προέρχονται από ένα μητρώο περισσότερων από 300 περιπτώσεων SUDC που δημιουργήθηκε πριν από μια δεκαετία από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Grossman του NYU. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εκτεταμένη ανάλυση ιατρικών αρχείων και βίντεο που δόθηκαν από οικογένειες για να τεκμηριώσουν τους ανεξήγητους θανάτους επτά νηπίων που δυνητικά αποδίδονταν σε επιληπτικές κρίσεις. Αυτές οι κρίσεις διήρκεσαν λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα και εμφανίστηκαν 30 λεπτά πριν από το θάνατο κάθε παιδιού, λένε οι συγγραφείς της μελέτης.
Για δεκαετίες, οι ερευνητές αναζήτησαν μια εξήγηση για τα γεγονότα αιφνίδιου θανάτου στα παιδιά, παρατηρώντας μια σχέση μεταξύ εκείνων με ιστορικό πυρετικών κρίσεων (επιληπτικές κρίσεις που συνοδεύονται από πυρετό). Προηγούμενη έρευνα είχε αναφέρει ότι τα παιδιά που πέθαναν ξαφνικά και απροσδόκητα είχαν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν εμπύρετες κρίσεις από τα παιδιά που δεν πέθαναν ξαφνικά και απροσδόκητα. Πυρετικοί σπασμοί σημειώνονται επίσης στο ένα τρίτο των περιπτώσεων SUDC που έχουν καταγραφεί στο NYU Langone Health.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurology online στις 4 Ιανουαρίου, η νέα μελέτη περιελάμβανε μια ανάλυση από μια ομάδα οκτώ γιατρών για τις σπάνιες περιπτώσεις SUDC για τις οποίες υπήρχαν εγγραφές βίντεο στο σπίτι. Οι καταγραφές, είτε από συστήματα ασφαλείας είτε από εμπορικές κάμερες κούνιας, έγιναν ενώ κάθε παιδί κοιμόταν το βράδυ ή το απόγευμα του θανάτου του.
Πέντε από τις επτά ηχογραφήσεις έτρεχαν ασταμάτητα εκείνη τη στιγμή και έδειχναν άμεσο ήχο και ορατή κίνηση ενδεικτικά μιας κρίσης. Οι υπόλοιπες δύο ηχογραφήσεις πυροδοτήθηκαν από ήχο ή κίνηση, αλλά μόνο μία υποδηλώνει ότι είχε συμβεί μυϊκός σπασμός, σημάδι κρίσης. Επίσης, μόνο ένα νήπιο είχε τεκμηριωμένο προηγούμενο ιστορικό εμπύρετων κρίσεων. Οι αυτοψίες, οι οποίες είχαν πραγματοποιηθεί προηγουμένως σε όλα τα παιδιά στη μελέτη, δεν αποκάλυψαν οριστική αιτία θανάτου.
«Η μελέτη μας, αν και μικρή, προσφέρει τις πρώτες άμεσες ενδείξεις ότι οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να ευθύνονται για ορισμένους αιφνίδιους θανάτους σε παιδιά, οι οποίες συνήθως δεν έχουν μάρτυρες κατά τη διάρκεια του ύπνου», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Laura Gould, MSc, MA, PT, επίκουρη καθηγήτρια στο NYU Langone. Η Γκουλντ έχασε την κόρη της, Μαρία, από SUDC σε ηλικία 15 μηνών το 1997, μια τραγωδία που την ώθησε να ασκήσει επιτυχώς πιέσεις για τη δημιουργία του SUDC Registry and Research Collaborative στο NYU Langone. Ο Γκουλντ επισημαίνει ότι αν δεν υπήρχαν τα αποδεικτικά βίντεο, οι έρευνες αιφνίδιου θανάτου δεν θα είχαν εμπλέξει τους σπασμούς.
«Αυτά τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι οι επιληπτικές κρίσεις είναι πολύ πιο συχνές από ό,τι υποδηλώνει το ιατρικό ιστορικό των ασθενών και ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί εάν οι κρίσεις είναι συχνές περιπτώσεις σε θανάτους που σχετίζονται με τον ύπνο σε νήπια και ενδεχομένως σε βρέφη, μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες. », δήλωσε ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης και νευρολόγος Orrin Devinsky, MD .
Ο Δρ Devinsky, καθηγητής στα Τμήματα Νευρολογίας, Νευροχειρουργικής και Ψυχιατρικής, καθώς και διευθυντής του Κέντρου Επιληψίας του NYU Langone, προσθέτει ότι «οι σπασμοί μπορεί να είναι οι ένοχοι που αναζητά η ιατρική επιστήμη για να εξηγήσει γιατί αυτά τα παιδιά πέθαναν.”
«Η μελέτη αυτού του φαινομένου μπορεί επίσης να παρέχει κρίσιμη εικόνα για πολλούς άλλους θανάτους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από SIDS και επιληψία», είπε ο Δρ Ντεβίνσκι, ο οποίος ίδρυσε το SUDC Registry and Research Collaborative με την Gould.
Περαιτέρω έρευνα, σημειώνει ο Δρ Devinsky, είναι επίσης απαραίτητη για να προσδιοριστεί με ακρίβεια πώς οι επιληπτικές κρίσεις με ή χωρίς πυρετό μπορούν να προκαλέσουν αιφνίδιο θάνατο.
Προηγούμενη έρευνα σε ασθενείς με επιληψία, επισημαίνει δυσκολία στην αναπνοή που είναι γνωστό ότι εμφανίζεται αμέσως μετά από μια κρίση και που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Αυτό έχει βρεθεί να συμβαίνει συχνότερα σε όσους έχουν επιληψία, όπως συμβαίνει στα παιδιά που συμμετείχαν στη μελέτη, ενώ κοιμούνται μπρούμυτα και χωρίς κανείς να είναι μάρτυρας του θανάτου.
Θα χρειαστούν, συνεχής παρακολούθηση των παιδικών θανάτων και βελτιώσεις στα αρχεία υγείας για την παρακολούθηση του πόσο συχνά αυτοί οι σπασμοί προηγούνται του θανάτου, για να επιβεβαιωθεί το συμπέρασμα της μελέτης εξηγεί ο ερευνητής.
Για τη μελέτη, ειδικοί στην ιατροδικαστική παθολογία, τη νευρολογία και την ιατρική του ύπνου ανέλυσαν κάθε ηχογράφηση για ποιότητα βίντεο, ήχο και κίνηση. Από αυτό, μπόρεσαν να προσδιορίσουν ποια νήπια παρουσίαζαν σημάδια μυϊκών σπασμών ως σημάδι επιληπτικών κρίσεων πριν από το θάνατό τους και πότε. Η πρόσβαση στα βίντεο ήταν και παραμένει αυστηρά περιορισμένη στους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη.
Η χρηματοδότηση αυτής της μελέτης παρέχεται από το SUDC UK, το NYU Langone’s Finding a Cure for Epilepsy and Seizures (FACES) και το Ίδρυμα SUDC. Πρόσθετη χρηματοδότηση παρασχέθηκε από το Εθνικό Κέντρο για την Προώθηση Μεταφραστικών Επιστημών και τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας επιχορήγηση UL1TR001445.
Εκτός από τον Gould και τον Dr. Devinsky, άλλοι ερευνητές του NYU Langone που συμμετέχουν σε αυτή τη μελέτη είναι οι Codi-Ann Reid, BS, και Alcibiades J. Rodriguez, MD συν-ερευνητές της ομάδας μελέτης βίντεο SUDC είναι η Alison Krywanczyk, MD, στο Γραφείο Ιατροδικαστή της Κομητείας Cuyahoga στο Κλίβελαντ. Kristen Landi, MD, στο γραφείο του Chief Medical Examiner της Νέας Υόρκης. Melissa Guzzetta, DO, στο γραφείο του ιατροδικαστή της κομητείας στο Middlesex, New Jersey. Heather Jarrell, MD, στο Γραφείο του Ιατροδικαστή, Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, στο Αλμπουκέρκη. Kelly Lear, MD, στο Γραφείο του Ιατροδικαστή της κομητείας Arapahoe στο Centennial του Κολοράντο. Η Tara Mahar, MD, και η Katherine Maloney, MD, στο γραφείο ιατροδικαστών της κομητείας Erie στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Declan McGuone, MBBCh, στο Πανεπιστήμιο Yale στο New Haven, Connecticut. Alex Williamson, MD, στο Zucker School of Medicine στο Hofstra/Northwell στο Hempstead της Νέας Υόρκης. Katheryn Pinneri, MD, στην δικαστική υπηρεσία της κομητείας Montgomery στο Conroe του Τέξας. και Victoria Delavale, MPH, και Daniel Friedman, MD , στο NYU Grossman School of Medicine.
Το παρόν κείμενο δημιουργήθηκε από την nosokoma247.gr, βασιζόμενο σε αξιόπιστες πηγές, με τη συνδρομή κειμενογράφου – διορθωτή και Τεχνητής Νοημοσύνης (AI). Η εταιρεία που δημιούργησε το φωτογραφικό υλικό έχει χορηγήσει άδεια εμπορικής χρήσης.
Επιπλέον, το κείμενο ελέγχθηκε από επαγγελματία υγείας. Σε περίπτωση αναπαραγωγής, οφείλετε να αναφέρετε την πηγή με ενεργό σύνδεσμο (link).
