Η Νόσος Πάρκινσον είναι μια συχνά παρεξηγημένη ασθένεια που προκαλεί ανησυχία στους ηλικιωμένους που διαγιγνώσκονται με αυτήν, όσον αφορά το προσδόκιμο ζωής τους. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η νόσος Πάρκινσον δεν είναι θανατηφόρα ασθένεια. Πολλοί ασθενείς μπορούν να ζήσουν μια μακρά και ικανοποιητική ζωή. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η πρόγνωση του προσδοκίμου ζωής για κάθε ασθενή με πάρκινσον είναι ατομική και μη οριστική. Κάθε άτομο βιώνει την ασθένεια διαφορετικά και η ραγδαία εξέλιξη, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων και η εμφάνιση επιπλοκών ποικίλλει.
Η νόσος του Πάρκινσον αποτελεί μια προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή που επηρεάζει κυρίως την κίνηση και σε ορισμένες περιπτώσεις τη γνωστική λειτουργία. Αν και δεν θεραπεύεται, τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή, φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία και σε ορισμένες περιπτώσεις με χειρουργική επέμβαση.
Είναι θανατηφόρο το Πάρκινσον;
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν θεωρείται θανατηφόρα κατάσταση. Όπως συμβαίνει με τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας, οι επιπλοκές και οι συννοσηρότητες του ασθενούς είναι πιο απειλητικές για τη ζωή από την ίδια την νόσο του πάρκισον. Για παράδειγμα, επειδή η νόσος του Πάρκινσον επηρεάζει την κίνηση, την ισορροπία και τον συντονισμό, ο κίνδυνος πτώσης του ασθενούς αυξάνεται καθώς η νόσος εξελίσσεται. Οι πτώσεις είναι συχνές – επικίνδυνες και η κύρια αιτία τραυματισμού και θανάτου στους ηλικιωμένων. Η δυσκολία στην κατάποση είναι μια άλλη επιπλοκή που μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε σημείο κατά τη διάρκεια της νόσου και αυτό μπορεί να προκαλέσει πνευμονία από εισρόφηση – μια άλλη κύρια αιτία θανάτου στους ασθενείς. Επειδή η συνολική υγεία ενός ατόμου είναι σημαντικός παράγοντας για την εξέλιξη της νόσου, οι σωστές επιλογές τρόπου ζωής είναι ζωτικής σημασίας για την παράταση τόσο της λειτουργικότητας όσο και της μακροζωίας. Η τακτική άσκηση, η υγιεινή διατροφή, η προσεκτική διαχείριση των προϋπαρχουσών παθήσεων και η πρόληψη νέων ιατρικών προβλημάτων είναι ζωτικής σημασίας.
Ποιο είναι το προσδόκιμο ζωής μετά τη διάγνωση Πάρκινσον;
Σύμφωνα με το assistinghands η ηλικία έναρξης είναι καθοριστικός παράγοντας για το προσδόκιμο ζωής με πάρκισον. Όταν τα συμπτώματα εμφανίζονται μεταξύ 40 και 65 ετών, το μέσο προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων μειώνεται από 31 σε 21 χρόνια. Όταν η έναρξη είναι μετά την ηλικία των 65 ετών, το μέσο προσδόκιμο ζωής μειώνεται από 9 σε 5 χρόνια. Όταν η διάρκεια της νόσου είναι μεγάλη, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι ασθενείς τελικά γίνονται σημαντικά ανάπηροι και είναι επιρρεπείς σε επιπλοκές υγείας. Το πραγματικό ποσοστό επιβίωσης των ηλικιωμένων που ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον διαφέρει ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Η ίδια η νόσος του Πάρκινσον δεν είναι θανατηφόρα. Ωστόσο, οι επιπλοκές της πάθησης μπορεί να προκαλέσουν ζητήματα που επηρεάζουν τη θνησιμότητα. Ο κίνδυνος πτώσεων ενός ηλικιωμένου ασθενούς αυξάνεται με τη σοβαρότητα του τρόμου, της μυϊκής αδυναμίας και άλλων προβλημάτων κινητικότητας. Οι ηλικιωμένοι που είναι στο κρεβάτι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για θρόμβους αίματος που είναι απειλητικοί για τη ζωή.
Οι ηλικιωμένοι που εμφανίζουν ψυχωσικά συμπτώματα όπως αυταπάτες και παραισθήσεις, έχουν επίσης μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν νωρίτερα από τους ασθενείς με Πάρκινσον χωρίς αυτά τα συμπτώματα. Η λήψη αντιψυχωσικών φαρμάκων ή φαρμάκων για τη νόσο του Πάρκινσον δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στη θνησιμότητα του ασθενούς. Οι ασθενείς με άνοια με νόσο του Πάρκινσον έχουν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα από τους ανθρώπους χωρίς προβλήματα μνήμης. Επίσης οι άνδρες έχουν 1,6 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα από τη νόσο του Πάρκινσον από τις γυναίκες.
Συχνότητα και προσδόκιμο ζωής με Πάρκισον:
Η νόσος του Πάρκινσον προσβάλλει συχνότερα άτομα άνω των 60 ετών και ο μέσος όρος επιβίωσης μετά τη διάγνωση κυμαίνεται μεταξύ 9 και 20 ετών. Η ηλικία κατά τη διάγνωση και η γενική υγεία επηρεάζουν σημαντικά το προσδόκιμο ζωής, περίπου 10-20% των περιπτώσεων εκδηλώνονται σε νεαρή ηλικία (πριν από τα 50 έτη).
Προσδόκιμο ζωής με πάρκισον:
Κατά μέσο όρο, οι ηλικιωμένοι πεθαίνουν σε ηλικία 81 ετών. Το συνολικό προσδόκιμο ζωής μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ 78 και 81 ετών, ανάλογα με την ηλικία και την τοποθεσία. Όσοι επιβιώνουν μέχρι τα 65 έτη έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής (84 έως 86 έτη).
Διάρκεια χρόνου ζωής μετά τη διάγνωση με Πάρκισον:
- Κατά μέσο όρο, ζουν 16 χρόνια μετά τη διάγνωση.
- Νεότεροι ασθενείς (π.χ. 30 ετών) μπορεί να ζήσουν έως και 40 χρόνια με τη νόσο.
- Όσοι διαγιγνώσκονται μετά τα 65 έτη ζουν λιγότερο με τη νόσο και πεθαίνουν σε μεγαλύτερη ηλικία.
Βελτίωση προσδοκίμου ζωής:
Η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής με τη νόσο του Πάρκινσον μπορεί να επιτευχθεί εν μέρει με την πρόληψη ή την καθυστέρηση της εξέλιξης προβλημάτων κίνησης, ψύχωσης και άνοιας. Τα φάρμακα επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.
- Η σωστή θεραπεία και φροντίδα βελτιώνουν τα αποτελέσματα.
- Η φαρμακευτική αγωγή επιβραδύνει την εξέλιξη και αποτρέπει τις πτώσεις.
- Τα αντιπηκτικά φάρμακα μειώνουν τις πιθανότητες για θρόμβωση.
