Τα αντιβιοτικά αντιμετωπίζουν την ουρολοίμωξη εξαλείφοντας τα βακτήρια που προκαλούν τη μόλυνση. Τα αντιβιοτικά για τις ουρολοιμώξεις είτε σκοτώνουν τα βακτήρια είτε σταματούν την ανάπτυξή τους. Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία ουρολοίμωξης, άλλα μικρόβια όπως μύκητες και ιοί μπορούν επίσης να προκαλέσουν ουρολοίμωξη. Αυτοί οι τύποι ουρολοιμώξεων είναι ασυνήθιστοι και η αντιβίωση δεν θα βοηθήσει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ποια ειναι η καλύτερη αντιβίωση για την ουρολοίμωξη;
Όπως καταλαβαίνουμε, δεν μπορούν όλα τα αντιβιοτικά να θεραπεύσουν τις ουρολοιμώξεις, αλλά υπάρχουν αρκετές επιλογές που λειτουργούν. Ακολουθεί μια λίστα με τα πιο συχνά αντιβιοτικά που χορηγούνται.
6 αντιβιοτικά που μπορούν να θεραπεύσουν την ουρολοίμωξη
1. Τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη – ΤΜΠ/ΣΜΞ (Septrin)
Η τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη είναι μία αντιβίωση συνδυασμού που περιέχει δύο αντιβιοτικά: τριμεθοπρίμη και σουλφαμεθοξαζόλη. Αυτός ο ισχυρός συνδυασμός εμποδίζει δύο σημαντικά βήματα που απαιτούνται για ορισμένα βακτήρια να παράγουν τις πρωτεΐνες που χρειάζονται για να επιβιώσουν.
Το ΤΜΠ/ΣΜΞ λειτουργεί καλά για τη θεραπεία της ουρολοίμωξης γενικά. Όμως, σε ορισμένα μέρη, το Septrin δεν είναι τόσο ισχυρό όσο θα έπρεπε λόγω της αντοχής στα αντιβιοτικά.
Δοσολογία
Θα χρειαστεί να λαμβάνετε ένα δισκίο διπλής ισχύος ΤΜΠ/ΣΜΞ (160/800 mg) δύο φορές την ημέρα για 3 ημέρες για τη θεραπεία της ουρολοίμωξης. Ο γιατρός μπορεί να σας συνταγογραφήσει χαμηλότερη δόση εάν έχετε ιατρικές παθήσεις που επηρεάζουν τα νεφρά.
Παρενέργειες
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες του ΤΜΠ/ΣΜΞ είναι:
- Ναυτία
- Εμετός
- Εξάνθημα
- Απώλεια όρεξης
- Κνίδωση
- Διάρροια
- Πονοκέφαλο
- Ζάλη
- Δυσπεψία
Πιο σοβαρές αλλά πολύ σπάνιες πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν:
- Χαμηλός αριθμός αιμοσφαιρίων
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Υψηλά επίπεδα καλίου
- Ηπατίτιδα ή φλεγμονή του ήπατος
- Παγκρεατίτιδα ή φλεγμονή του παγκρέατος
- Επικίνδυνες δερματικές παθήσεις, όπως το σύνδρομο Stevens-Johnson (SJS) και η τοξική επιδερμική νεκρόλυση (TEN)
2. Νιτροφουραντοΐνη (Furolin)
Η νιτροφουραντοΐνη είναι μία αντιβίωση που αντιμετωπίζει ειδικά την ουρολοίμωξη στην ουροδόχο κύστη (κυστίτιδα). Η νιτροφουραντοΐνη συσσωρεύεται στην ουροδόχο κύστη και εμποδίζει τα βακτήρια να παράγουν το DNA και τις πρωτεΐνες που χρειάζονται για να επιβιώσουν.
Δοσολογία
Θα χρειαστεί να λαμβάνετε 100 mg νιτροφουραντοΐνης δύο φορές την ημέρα για 5 ημέρες . Η νιτροφουραντοΐνη μπορεί να μην είναι κατάλληλη για εσάς εάν έχετε πάθηση που επηρεάζει τα νεφρά σας.
Παρενέργειες
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της νιτροφουραντοΐνης είναι:
- Απώλεια όρεξης
- Ναυτία
- Εμετός
- Αέρια
- Διάρροια
- Ζάλη
- Πονοκέφαλο
- Εξάνθημα
- Κνίδωση
- Κοιλιακό άλγος
- Κνησμός
Πιο σοβαρές πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν:
- Ίκτερος, προκαλεί κιτρίνισμα του δέρματος και των ματιών
- Ηπατίτιδα
- Χαμηλός αριθμός αιμοσφαιρίων
- Παγκρεατίτιδα
- Σύνδρομο Stevens-Johnson
3. Φωσφομυκίνη (Fosfocin / Fomicyt)
Η φωσφομυκίνη είναι αντιβίωση που μπορεί να αντιμετωπίσει τις ουρολοιμώξεις που προκαλούνται από βακτήρια που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με κοινά αντιβιοτικά λόγω αντίστασης στα αντιβιοτικά. Λειτουργεί σκοτώνοντας τα βακτήρια που προκαλούν ουρολοίμωξη και επίσης εμποδίζοντας τα βακτήρια να κολλήσουν στο επιθήλιο του ουροποιητικού συστήματος.
Δοσολογία
Θα χρειαστείτε μόνο μία δόση φωσφομυκίνης για τη θεραπεία μιας ουρολοίμωξης. Η τυπική δόση είναι 3 g. Μπορεί να χρειαστείτε διαφορετική δόση εάν έχετε ιατρικές παθήσεις που επηρεάζουν τα νεφρά ή το συκώτι σας.
Παρενέργειες
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της φωσφομυκίνης είναι:
- Ναυτία
- Διάρροια
- Πονοκέφαλο
- Ζάλη
- Κοιλιακό άλγος
- Καταρροή
- Πόνος στην πλάτη
- Πονόλαιμος
- Φλεγμονή του κόλπου
Πιο σοβαρές πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν:
- Διάρροια που προκαλείται από το βακτήριο Clostridium difficile ( C. diff )
- Οίδημα και φλεγμονή του παχέος εντέρου (τοξικό μεγάκολο)
4. Αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ (Augmentin), κεφδινίρη (Omnicef) ή κεφαλεξίνη (Keflex)
Η αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ (Augmentin) είναι άλλη μία αντιβίωση για την ουρολοίμωξη, που ανήκει στην κατηγορία των αντιβιοτικών της πενικιλίνης. Το Cefdinir (Omnicef) και το Cephalexin (Keflex) ανήκουν σε μια διαφορετική κατηγορία αντιβιοτικών που ονομάζονται κεφαλοσπορίνες και σχετίζεται στενά με τις πενικιλίνες.
Και τα τρία αντιβιοτικά σκοτώνουν τα βακτήρια καταστρέφοντας ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά τους, το κυτταρικό τοίχωμα. Η αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ δεν είναι πάντα η πρώτη επιλογή λόγω της αντοχής στα αντιβιοτικά, αλλά μπορεί να λειτουργήσει για μερικούς ανθρώπους. Η κεφδινίρη και η κεφαλεξίνη είναι τα προτιμώμενα αντιβιοτικά για τη θεραπεία παιδιών που έχουν ουρολοίμωξη.
Δοσολογία
Η συνήθης δόση αμοξικιλλίνης/κλαβουλανικού είναι 500 mg δύο φορές την ημέρα για 5 έως 7 ημέρες. Η συνήθης δόση του cefdinir είναι ένα δισκίο 300 mg δύο φορές την ημέρα για 5 έως 7 ημέρες. Η κεφαλεξίνη μπορεί να συνταγογραφηθεί από 250 mg έως 500 mg κάθε 6 έως 12 ώρες για 5 έως 7 ημέρες.
Τα παιδιά μπορεί να χρειαστούν μεγαλύτερη διάρκεια θεραπείας – έως και 10 ημέρες.
Παρενέργειες
Οι συχνές παρενέργειες αυτών των φαρμάκων περιλαμβάνουν:
- Διάρροια
- Ναυτία
- Εμετός
- Εξάνθημα
- Κνίδωση
- Κνησμός
- Κολπική μυκητίαση
- Φλεγμονή και πρήξιμο της γλώσσας
- Γλωσσίτιδα
Σε σπάνιες περιπτώσεις, και τα τρία έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν επικίνδυνες δερματικές αντιδράσεις:
- Σύνδρομο Stevens-Johnson
- Τοξική επιδερμική νεκρόλυση (TEN)
Εάν έχετε αλλεργία στην πενικιλλίνη, ο γιατρός σας δεν θα συνταγογραφήσει αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ. Μπορεί ακόμα να μπορείτε να πάρετε κεφδινίρη ή κεφαλεξίνη, αλλά υπάρχει μια μικρή πιθανότητα (λιγότερο από 5%) να αναπτύξετε αλλεργία σε αυτά τα αντιβιοτικά εάν είστε αλλεργικοί στην πενικιλίνη. Επομένως, προσέχετε για σημάδια αλλεργίας στα φάρμακα όπως εξάνθημα, στομαχικές διαταραχές, βήχας και δυσκολία στην αναπνοή.
5. Σιπροφλοξασίνη (Ciprofloxacin / ciproxin) ή λεβοφλοξασίνη (Levaquin)
Η σιπροφλοξασίνη (Ciprofloxacin – ciproxin) και η λεβοφλοξασίνη (Levaquin) είναι αντιβιοτικά που εμποδίζουν τα βακτήρια να αντιγράψουν το DNA τους και να πολλαπλασιαστούν. Αυτοί οι τύποι αντιβιοτικών λειτουργούν ελαφρώς καλύτερα από την αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό κάλιο, την κεφδινίρη και την κεφαλεξίνη. Αλλά ο κίνδυνος σοβαρών παρενεργειών είναι ελαφρώς υψηλότερος. Αυτά τα αντιβιοτικά συνήθως συστήνονται για πιο περίπλοκους ή σοβαρούς τύπους ουρολοιμώξεων.
Δοσολογία
Η συνήθης δόση της λεβοφλοξασίνης είναι ένα δισκίο 250 mg δύο φορές την ημέρα για 3 ημέρες. Η συνήθης δόση σιπροφλοξασίνης είναι 250 mg έως 500 mg κάθε 12 έως 24 ώρες για 5 έως 7 ημέρες. Με βάση τη νεφρική λειτουργία, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να αλλάξετε τη συχνότητα που παίρνετε σιπροφλοξασίνη και λεβοφλοξασίνη.
Παρενέργειες
Οι συχνές παρενέργειες αυτών των αντιβιοτικών περιλαμβάνουν:
- Ναυτία
- Εμετός
- Διάρροια
- Κοιλιακό άλγος
- Πονοκέφαλο
- Δυσπεψία
- Εξάνθημα
- Ζάλη
Η σιπροφλοξασίνη και η λεβοφλοξασίνη μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως:
- Ρήξη τένοντα
- Μόνιμες επιδράσεις στο νευρικό σύστημα
- Ακανόνιστοι καρδιακοί παλμοί
6. Δοξυκυκλίνη
Η δοξυκυκλίνη είναι αντιβίωση που εμποδίζει τα βακτήρια να παράγουν τις πρωτεΐνες που χρειάζονται για να επιβιώσουν. Η δοξυκυκλίνη δεν θεραπεύει την κυστίτιδα, αλλά μπορεί να θεραπεύσει άλλους τύπους ουρολοιμώξεων, όπως η ουρηθρίτιδα που προκαλείται από χλαμύδια.
Δοσολογία
Μια τυπική θεραπεία δοξυκυκλίνης για τη θεραπεία της ουρηθρίτιδας είναι 100 mg (από το στόμα) δύο φορές την ημέρα για 7 ημέρες.
Παρενέργειες
Οι συχνές παρενέργειες της δοξυκυκλίνης περιλαμβάνουν:
- Στομαχικές διαταραχές
- Ναυτία
- Εμετός
- Απώλεια όρεξης
- Ηλιακό έγκαυμα
- Διάρροια
Οι σοβαρές αλλά ασυνήθιστες παρενέργειες από τη δοξυκυκλίνη περιλαμβάνουν:
- Διάρροια που σχετίζεται με C. diff
- Ψευδοόγκος του εγκεφάλου ή υψηλή πίεση στον εγκέφαλο
Πολλά αντιβιοτικά μπορούν να θεραπεύσουν μια ουρολοίμωξη, αλλά το καλύτερο για εσάς εξαρτάται από το ιατρικό ιστορικό σας, τον τύπο της ουρολοίμωξης και εάν έχετε ιστορικό προηγούμενων ουρολοιμώξεων.
Όλα τα φάρμακα έχουν δυνητικές παρενέργειες και χρειάζονται συνταγή ιατρού! Όταν χορηγούνται με την κατάλληλη ένδειξη και στη σωστή δόση, είναι ασφαλή και συμβάλουν στην αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς. Αυτό ισχύει για όλα τα εγκεκριμένα φάρμακα από τις αρμόδιες αρχές (Ε.Ο.Φ, F.D.A κ.α).
Πηγή:
Το παρόν κείμενο δημιουργήθηκε από την nosokoma247.gr, βασιζόμενο σε αξιόπιστες πηγές, με τη συνδρομή κειμενογράφου-διορθωτή και Τεχνητής Νοημοσύνης (AI). Η εταιρεία που δημιούργησε το φωτογραφικό υλικό έχει χορηγήσει άδεια εμπορικής χρήσης.
Επιπλέον, το κείμενο ελέγχθηκε από επαγγελματία υγείας. Σε περίπτωση αναπαραγωγής, οφείλετε να αναφέρετε την πηγή με ενεργό σύνδεσμο (link).
